6.2 De tien melaatsen

Lees dit wonderverhaal eerst op Internet Lucas 17: 11 – 19

Aandachtspunten

• Het verhaal van de tien melaatsen komt alleen voor in het Evangelie van Lucas. Het speelt zich af in het grensgebied Samaria en Galilea. Dat was het toevluchtsoord voor outcasts, zoals melaatsen, criminelen en ander gespuis. In het niemandsland tussen Samaria en Galilea hielden zich mensen op die als cultisch onrein werden beschouwd.
• Het merkwaardige van Jezus is, dat hij tegen - in strijd met de gebruikelijke regels - het domein van de onreinen betreedt.
• Jezus wordt door de melaatsen herkend. Dat is niet zo verwonderlijk omdat het grensgebied niet ver verwijderd is van de regio waar rabbi Jezus optreedt.
• De tien melaatsen roepen hem op afstand aan: ‘Jezus, meester (rabbi) , heb medelijden met ons!’ Zijn reactie is opvallend: ‘Ga u aan de priesters laten zien.’Jezus kijkt hen aan; meer niet. Vervolgens geeft hij hen de opdracht om zich aan de priesters te laten zien. Zij konden destijds de diagnose stellen of iemand melaats (onrein) was, of niet.
• Op het moment dat Jezus hen de opdracht geeft, zijn de tien melaats. Er was voor geen enkele reden om zich bij de priesters te vertonen en terug te keren naar de samenleving
• Het wonderlijke is dat de tien melaatsen op weg gaan, hoewel zij op dat moment nog melaats zijn! Pas gaandeweg ontdekken zij dat ze hun ellendige ziekte kwijt zijn. Met andere woorden: de genezing van de tien voltrekt zich achter de schermen. Er wordt door de evangelist Lucas geen spotlight op gezet.
• Eén van de tien keert terug en werpt zich op zijn aangezicht voor zijn voeten om hem te danken. Het gaat hier niet om zomaar ‘een bedankje’. De houding die wordt aangenomen is vergelijkbaar met de gebedshouding die we vanuit de Islamitische cultuur kennen. Kennelijk ziet de man in Jezus iets van God...
• Op dat moment wordt geconstateerd dat het om een Samaritaan gaat. Als we er vanuit mogen gaan dat de negen anderen Joden waren, ligt hier misschien een eenvoudige verklaring voor het gegeven dat er slechts één van de tien terugkeert. Die ene was op weg naar een Samaritaanse priester. De negen anderen gingen met elkaar naar hun eigen regio in het noorden; naar een Joodse priester. Op het moment dat zij hun genezing ontdekten, konden zij hun geweldige vreugde met elkaar delen! Dat was echter niet het geval met de ene Samaritaan: hij keert daarom terug naar degene aan wie hij zijn genezing dankt. We geven deze verklaring voor een betere.
• Het is in ieder geval een misverstand om te veronderstellen dat de negen anderen niet deugden en Jezus ondankbaar zouden zijn. Zij houden zich gewoon aan de opdracht die Jezus heeft gegeven en er wordt verteld dat zij ook genezen werden.
• Jezus richt door zijn vragen aan het slot heel nadrukkelijk de aandacht op de Samaritaan. Het eigenlijke wonder zit ‘m niet in de miraculeuze genezing van 10 melaatsen. Wat hier duidelijk wordt is de - naar de religieuze maatstaven van toen - onmogelijke mogelijkheid dat zelfs een volstrekte outcast als een melaatse Samaritaan door zijn geloof behouden wordt!
• Dit verhaal komt alleen bij Lucas voor. Het past helemaal bij de structuur en de focus van zijn evangelie: God kijkt om naar mensen die niet meer meetellen en volkomen afgeschreven zijn. Dat is de verrassende ontdekking voor de lezers van dit wonderverhaal uit het Lucasevangelie.

Pagina 2 van 2

Terug naar de hyperindex >>>